غرور بدترین چیز در انسانهاست مثل اسکیزوفرونی و سادیسم خود نمایی نمیکنه اما فراتر از آگاهی فردی قرار داره همه چیزها و کسایی که اصلا فکرشم نمیکنی ناخودآگاه به سمتت جذب می‌کنه ....
گذشته پوچه ،مرده است ،توهمه، تاریخ در آینده جریان داره جایی که اسطوره ها هستن واقعیت, زنده بودن, اصل ماجرا همینجاست :)....
اسطوره های بشری در این جهان مسکون، در هر زمان و مکان به نوعی تجلی می یابند. اسطوره، روح زنده ی هر آن چیزی به شمار می رود که از فعالیت های ذهنی و فیزیکی بشر نشأت گرفته است. گزاف نیست اگر ادعا کنیم اسطوره همانند دری پنهان است که از طریق آن، انرژی لایزال کیهانی در فرهنگ بشری تجلی می یابد.
دین، فلسفه و هنر، اشکال اجتماعیِ تاریخی و اولیه، اکتشافات مهم علمی و فنی و رویاهای شبانه، همه حباب هایی هستند برآمده از حلقه ی جادویی اسطوره. شگفتی اینجا است که نیروی برانگیزاننده ی هسته ی خلاق درون، در دل قصه های کوچک و کودکانه ی پریان سکنی دارد، مثل این که بگوییم طعم اقیانوس در یک قطره ی کوچک و راز زندگی در تخم یک حشره خلاصه می شود
جوزف کمبل
خواب دیده وسط دریا داره پا میزنه یه لحظه امیدوار میشه یه لحظه نا امید...
تعبیر : دریا بر عکس ظاهرش نماد خفگیه، پا زدن تو دریا یعنی کار بیهوده کردن، امیدوار و ناامید بودن یعنی ذهنگرا بودن، اسیر ذهن بودن، اینجور آدما بیشتر به تلاششون افتخار میکنند اما همش سرابه
کلا یعنی راه اشتباه رفتن و بهش افتخار کردن...
سرخوردگی دوران کودکی تمام زندگی انسان را شامل میشه، از انسان میتونه یک هیولا بسازه، کودکی عمقش زیاده، چون تمام زندگی انسان را تحت پوشش قرار میده، سرخوردگی ناشی از نوعی حقارت در این دورانه، همه ی آنهایی که دچار این نوع بیماری هستن لب و لوچه ی بغض کرده ای دارن حتی وقتی دارن می‌خندن ....
